Resultaten 2009

Fotovideo Zuid Limburg 2009

Effectief de winter door

Onderzoek naar de meest effectieve trainingmethode, gelezen in het Journal of Applied Physiology (de Garmin ploeg traint op basis van deze methode):
Je lichaamgewicht bestaat uit een massa vet en een vetvrije massa (Lean Body Mass = LBM).
Als je aan krachttraining doet dan krijg je meer spierweefsel. De LBM neemt toe. Hoe groter je LBM hoe meer calorieën je in rust verbrandt. Als je echter alleen aan duurtraining doet, dan verbrandt je naast suikers en vooral vetten ook een beetje spieren. Het gevolg is dat je LBM afneemt en daarmee ook de verbranding in rust. Als je zowel aan duurtraining doet als aan krachttraining combinatietraining dus, dan blijkt uit onderzoek dat de toename van het LBM het grootst is en de afname van de hoeveelheid vet het sterkst.

Wat betekent dat?

• gedurende de winter is combinatietraining het meest effectief.


• de maximale zuurstofopname blijft dan redelijk


• het percentage vet is laag


• het gewicht zal bij ongewijzigde voedinginname niet afnemen

In het voorjaar moet het accent radicaal gaan naar duurtrainingen langer dan anderhalf uur (na anderhalf uur start de vetverbranding pas). Je LBM daalt dan terwijl je vetpercentage al laag is. Dit geeft de beste uitgangspositie voor een goede conditie in de zomer.

Tips van Steven Rooks

1. Beenhouding in de afdaling:
   In de afdaling kun je de benen mee laten draaien. Dat is goed voor de doorbloeding en dus goed voor je herstel. In de bocht duw je het ‘buitenbeen’ naar beneden en trek je het ‘binnenbeen’ op, tegen je frame. Stuur nooit met je knie naar buiten. Dan trek jezelf uit balans. Een juiste houding in de bocht geeft enorm veel controle over je fiets.
2. Veilig remmen in de afdaling:
   Goed afdalen vergroot het fietsplezier enorm. Remmen is daarvan een essentieel onderdeel. Gebruik vóór de bocht de beide remmen om snelheid te verminderen. Knijp nooit in één keer hard in je remmen maar doe dit gedoseerd. Houd de remmen ook niet steeds een beetje ingeknepen. Daardoor laat je de velg niet afkoelen waardoor een klapband kan ontstaan. Voorkom dat je in de bocht moet bijremmen. Dat kan slippartijen veroorzaken. Mocht bijremmen nodig zijn gebruik dan je achterrem.
3. Veilig afdalen - Handen in de beugels:
   We constateren dat veel deelnemers in de afdaling de handen op het stuur hebben, oftewel op de remgrepen. Het is raadzaam jezelf aan te leren dat zodra de daling begint je handen onderin de beugels te plaatsen. Je hebt daardoor meer controle over je fiets, hetgeen vertrouwder voelt. Daarbij voorkom je bij slecht wegdek, zelfs een kleine hobbel, dat je met je handen over het stuur schiet.
4. Hoge trapfrequentie: Type I spieren werken vooral op vet. Type II spieren vooral op koolhydraten. Bij een hoge trapfrequentie (90 - 100 tpm op 70% van de maximale hartfrequentie) worden type I vezels ingezet; bij een lagere trapfrequentie vooral Type II vezels. De voorraad koolhydraten van de mens is veel geringer dan de opslag aan vet en is snel uitgeput. Dit betekent dat een hoge trapfrequentie de belastingtijd aanmerkelijk vergroot.

Voeding

Gelezen op internet:

Voeding rond trainingen en wedstrijden
Omdat de intensiteit voor een fietser rond trainingen en wedstrijden weinig verschilt, is het ook logisch dat het voedingspatroon ongeveer gelijk is.

Vóór de tijd
Een belangrijke regel is om tot maximaal anderhalf uur voor aanvang niets meer te eten en/of te drinken. Dat moet je dus voor de tijd hebben gedaan. Op die manier zorg je dat je lever 'vol' zit met koolhydraten. Een goede voorbereiding bestaat uit koolhydraat voedsel, met weinig vetten. Denk hierbij aan meergranenbrood met zoetigheid, brinta, vruchtensappen, fruit etc. Koffie en thee zou je moeten vermijden, want cafeïne ontrekt vocht aan je lichaam.

Tijdens de rit
Zodra je begint met inspannen, zou je eigenlijk moeten beginnen met het aanvullen van de verloren koolhydraten. Probeer in elk geval ergens tussen een half uur tot drie kwartier na aanvang wat te eten. Afhankelijk van de duur en intensiteit, kan je berekenen hoeveel koolhydraten je moet eten en drinken. Meer eten dan 60 gram per uur is overbodig, want meer kan je lichaam toch niet opnemen. Ook belangrijk is het om tijdig te beginnen met drinken. Als je intensief fietst, zoals tijdens een klim, verzweet je zo anderhalf tot twee liter vocht per uur. Dit zul je moeten aanvullen, anders zul je de gevolgen direct merken. Niet alleen in de vorm van verminderde prestaties, maar ook krampverschijnselen, geen eten meer kunnen weg krijgen, misselijkheid etc.

Direct na de tijd
Omdat je vrijwel altijd meer koolhydraten en vocht verbruikt dan dat je tijdens de tocht kunt aanvullen, is het zaak dit direct na de training te doen. Het eerste half uur staan de spieren hier 'het meest open' voor. Je moet dus niet te lang wachten met eten en drinken. Je zou bijvoorbeeld een bidon met sportdrank mee kunnen nemen onder de douche. Op die manier vul je én vocht, én koolhydraten aan. Direct na de douche kun je dan de rest bij eten.

Een gezond levenspatroon
Niet alleen rond of tijdens de trainingen is het zaak erop te letten wat je eet en drinkt. Iemand die serieus bezig is met zijn of haar sport, zal er voor moeten zorgen dat het voedingspatroon hier op is aangepast. Je kan niet eten en drinken wat je wilt en vervolgens van je lichaam verwachten dat het optimaal presteert. Je moet dus die dingen vermijden die slecht voor je zijn. Welke dat zijn, zul je vast zelf begrijpen. Ik som ze dan ook niet allemaal op.

Extra vitamine inname
Extra vitamineinname bij een gezond voedingspatroon is overbodig. Dit geldt niet voor de vitamines van het vitamine B complex. Een hoog energiegebruik betekent een grotere behoefte aan deze vitamine groep. Deze vitamines zitten vooral in volkoren producten en Brinta.

Terugblik in Wordle

Terugblik

Samenvatting:
Prima dagen gehad!
Op sportief terrein is er veel gebeurd. Er is continu gekoerst met het hol open.
De regelmatig opflakkerende straatgevechten tussen Herman en Thale zijn inmiddels legendarisch in Limburg. Jon heeft zich dit jaar moeten neerleggen bij zijn “Joop Zoetemelk” rol van eeuwige tweede. Voorgaande jaren achter Herman en nu achter Peter Mast. Peter van Leeuwen komt weliswaar als minst goede klimmer uit de bus maar is daarentegen wel met afstand de snelste en onverschrokken daler. Zo liggen plus en min weer dicht tegen elkaar. De competitie was dan wel 4 dagen aanwezig maar dit leidde zeker niet tot verslechtering van de sfeer. De sfeer was uitstekend. Wel is er zo nu en dan wel wat ongenuanceerd kritisch randgebeuren aanwezig. Ook niet altijd even direct. Wellicht kan dit ook niet anders. We kennen elkaar dan ook al jaren en door en door. Uiteindelijk overheerst, wat mij betreft, toch de broederschap: Band of Brothers.

Jammer dat Jon noodgedwongen na twee dagen moest afhaken. Maar ja: er zijn belangrijker dingen dan fietsen.

Een vaste stek in een aansprekende omgeving is mij in ieder geval prima bevallen.

Samenvatting van de gereden routes:

Afkick route

De werkelijk verreden route. In deze route ligt ook het traject over de Gulpenerberg boven Gulpen, genaamd de Koning van Spanje. Dit is de makkelijkste heuvel om vanuit Gulpen (Gulpe) de Gulpenerberg omhoog te komen. Langs het zwembad Mosaqua en de weg vervolgen. Lengte bergop ca. 1600 meter. Gemiddeld 4% omhoog, maar ook een stukje rond de 10%.
Volgens het kadaster heet het hier de Landsraderweg. De naam "koning van Spanje" dateert uit de 80-jarige oorlog. Toen zou de Spaanse koning met zijn leger op deze heuvel tijdelijk verbleven hebben. Vanuit militair oogpunt is het op de top zeker een strategisch punt. Het dal met het riviertje de Gulp ligt op 65 meter boven NAP terwijl de top van de Gulpenerberg op 170 meter boven NAP is. In 1568 heeft ook Willem van Oranje hier zijn kampement opgeslagen. Dit toen hij, overigens zonder succes, Maastricht belegerde.

Mergellandroute

Klimmen Banneux Klimmen / op bedevaart naar Jozef

Bijzonderheden in het parcours:
1. Klim van Warsage naar La Heydt 4km lang, stijging gemiddeld 4 %
2. Klim naar Banneux plm. 5km lang, stijging gemiddeld 6 a 7 %
3. Klim naar Cornesse, stijging max. 18%
4. 130 km en 2000 hoogtemeters

Hieronder de steile kasseienstrook in Dalhem, die we vernietigend beklommen hebben:


Elk jaar trekken zo'n 400.000 mensen naar Banneux.
Er zijn bedevaarten met processie waaraan zo'n 40.000 mensen deelnemen. Veel zieken en mensen met een handicap komen om te bidden. Banneux is voor hen een plaats van hoop en voor Banneux is het een goede bron van inkomsten. Er zijn cafés, restaurants en veel winkels met beelden, kaarsen en kaartjes. In de winter is het een eenzaam en modderig gehucht in de Luikse Ardennen.In de zomer is het een mooie tocht. Ook vanuit Nederland worden er wandelingen naar dit genadeoord ondernomen. Zoals de Vierdaagse Voettocht naar Banneux in het Hemelvaartsweekeinde
Reden: Mariëtte Beco was elf jaar toen zij in 1933 Maria zag. In totaal heeft zij acht verschijningen van Maria meegemaakt.

Cameriger Bergroute

In de route van vandaag zat ook de beklimming van de Keutenberg (zie foto hieronder):

Garmin Connect - Activiteitdetails voor Posbank met pvl

Garmin Connect - Activiteitdetails voor Posbank met pvl

Peter en Peter hebben zondag nog de laatste training op de Posbank afgewerkt. Voor trainingsdetails klik op de link.

Touren Limburg 2009

Trainingslager Zuid Limburg 17 t/m 20 september 2009 (operatie “Panzerfaust”)

Data:
Donderdag 17 september tot en met zondag 20 september
Vertrek:
Donderdag 17 september om 08.30 bij Peter Mast / ongeveer 2 en een half uur rijden naar bestemming. Graag lunchpakket zelf meenemen!!
Aankomst:
Zondag 20 september om 21.00 uur bij Peter van Leeuwen.

Vervoer:
Auto Jon
Auto Herman

Verblijf:
De Vinkenhof
Hans & Marie-José Vinken
Overgeul 13, 6281 BG Mechelen
telefoon: 043 4551457 / 06 55576140
email : info@vinkenhof.nl

Routes:
We pogen een Garmin Edge 605 te huren waarin we de te rijden routes kunnen inladen (www.gpsbike.nl). Hopelijk gaat dit lukken.

Route donderdag na lunch (die we van huis meenemen):
Een route van 53km vanuit het limburgse Valkenburg die als behoorlijk zwaar kan worden bestempeld. Er zitten in de route een aantal beklimmingen zoals de Keutenberg, Gulpenerberg en de klim in het Vijlenerbos.

Route vrijdag:
De 120 kilometer route van de Mergelheuvelland tweedaagse (zaterdag). Voornamelijk lopend door België.

Route Zaterdag:
De 120 kilometer van de Mergelheuvelland tweedaagse (zondag).

Route zondag:
Toertocht Partij Wittem (100 km):
Deze toertocht start vanuit Partij-Wittem, en zal voor het grootste deel door België voeren.
Vanuit Partij-Wittem gaat het richting Gulpen, vervolgens de grens over en dan richting Remersdaal, Aubel, Clermont en Limbourg. Vandaar gaat het nog verder zuidwaarts tot aan Tiège en vandaar weer in noordelijke richting door het Westhertogenwald naar Membach. Vervolgens het laatste stuk langs Henrie-Chapelle en Hombourg weer terug naar Partij-Wittem.

Kostenplaatje:
Overnachtingen: 35,00 euro per persoon (reeds 25 euro overgemaakt naar Herman in juli)
Warme maaltijd extern (vrijdag en zaterdag): 50,00 euro per persoon
Voeding intern/bier en sterke drank: 40,00 euro per persoon
Vervoer: 20,00 euro per persoon
Huur Garmin Edge: 10 euro per persoon
Onvoorzien: 10,00 euro per persoon
Totaal: 165,00 per persoon.

Algemeen:
- Gereedschap: Thale
- EHBO: Peter van Leeuwen
- Fototoestel: Peter Mast
- Financiën: Thale
- Fietspomp:Thale
- Route en kaarten: Herman
- Voeding om mee te nemen: Peter Mast
- Pastasaus voor eerste avond: Peter van Leeuwen
- Weer: Jon Dogger

Mobiel:
Herman 06-12519215
Thale 06-23228237
Peter Mast 06-17246950
Peter van Leeuwen 06-22864684
Jon 06-53391544

Pm
Juli 2009

Elfstedentocht 2009

Link naar filmpje van de Elfstedentocht 2009:

http://picasaweb.google.nl/peterelsmast/Films#

Oma en opa Mast (2x)

Vannacht om 2 uur 14 is onze kleindochter Estelle geboren. Kleindochter, moeder en ook vader maken het heel erg goed. Allemaal natuurlijk dolblij. 

De ene dag is blijkbaar de andere niet.

In Memoriam Henk

In memoriam Henk van den Hof

Henk is afgelopen zaterdag 23 mei 2009 overleden.

Hij was een fietsvriend, gewaardeerd lid van onze fietsploeg en gewaardeerd oud-collega van ons. Ons is Herman, Jon, Thale, Peter en Peter. Voor het merendeel zijn wij oud-collega’s van hem van orthopedagogisch behandelingstehuis “de Dreef” te Wapenveld waar Henk van 1978 tot 2001 gewerkt heeft. Nadat Henk in 1998 ziek geworden is en zijn werkzame periode op de Dreef moest afsluiten, heeft hij deel uitgemaakt van onze fietsploeg en hebben we elke zondagmorgen, ’s zomers en ’s winters, ongeacht de weersomstandigheden, fietstochten gereden.

Henk is op 18 december 1978 begonnen als kok op de Dreef. Al spoedig bleek dat hij veel meer in zijn mars had dan het bereiden van maaltijden alleen. Hij beschikte over de natuurlijke eigenschap om snel contact te maken en te onderhouden met de aan onze zorg toevertrouwde jongeren. Hij schakelde ze ook graag in bij zijn kokwerkzaamheden. De jongens voelden zich prettig en geaccepteerd bij hem en hij was in staat snel vertrouwen van hen te winnen. Henk was dan ook dynamisch en ondernemend en beschikte over een innemende kwajongensachtigheid die hem overigens zijn hele leven bijgebleven is. Daarnaast was hij uitermate sportief en ook deze eigenschap is een voordeel in de omgang met de jongens. Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij gevraagd werd groepsleider te worden.

In zijn werk was Henk een sfeerman die met deze gave aan allerlei situaties iets kon toevoegen; werkelijk van toegevoegde waarde was. Hij keek altijd vooruit en vrijwel nooit achterom. Het evalueren van gebeurtenissen of projecten was dan ook niet echt aan hem besteed. Als er iets mis was gegaan kon hij dit met veel relativeringsvermogen, humor en zelfs met enige nonchalance benaderen. Supersnel weer deze bladzijde omslaan en doorgaan naar het volgende was zijn credo. Op naar de toekomst: “deurgoan”. Deze eigenschap is zeker één van de onderliggende redenen geweest van zijn vermogen om jongens te bereiken. Onze jongens hadden dan ook zelf allerlei redenen om niet al te veel met hun verleden bezig te zijn c.q. daarmee geconfronteerd te worden en voelden zich prima bij Henk die ze altijd voorleefde dat er toekomst was en je daar maar beter je energie op kon richten: “deurgoan”. Niet lullen maar doen.

Vooral als projectleider heeft Henk zich onderscheiden. Zo heeft hij meegedaan aan respectievelijk mee helpen ontwikkelen van onder andere racefietskampen, kanokampen, zeilkampen, skikampen, surfkampen, survivaltochten en dat alles in binnen en buitenland. Het mede door hem ontwikkelde project in Polen om een kinderhuis en de daar verblijvende jongeren daadwerkelijk te ondersteunen en daardoor onze jongens, op pedagogisch zeer verantwoorde wijze, te confronteren met een leefsituatie in een arm land die vele malen slechter was dan hun relatief luxueuze leefomgeving, stond hem wel zeer na aan het hart. Aan dit soort uitdagende activiteiten gaf Henk zich volledig en hij besteedde daar bakken vol energie aan. Hij was dan ook veel van huis en thuis stond hem ook deze repeterende absences toe. Overigens ging hij ook weer heel graag naar huis toe. Niet voor niets hebben we hem soms midden in de nacht het kamp al in zijn eentje horen afbreken zodat we ’s morgens vroeger konden vertrekken. Een merkwaardig soort gehaastheid en gejaagdheid maakte zich dan van hem meester: hij moest weer verder; weer “deur”, “naar mijn meisjes toe”; naar Gerrie en zijn dochters Laura en Debbie. “Deur noar mien deernties” liet hij dan in goed Veluws horen.

Diepe indruk heeft het ongeval in Oostenrijk tijdens het skikamp van 1996 op hem gemaakt. Bij dit verkeersongeval is één collega helaas omgekomen en één collega blijvend invalide geworden. Dit noodlottige voorval waar hij direct bij betrokken was heeft blijvende sporen bij Henk achtergelaten en niet alleen bij hem.

Niet alleen voor de jongens maar ook voor ons volwassenen was hij van grote waarde en voor vele jonge, onervaren medewerkers heeft hij gefungeerd als leermeester.

In een parttime studie aan de Hoge school Twente heeft Henk zijn HBO-IW diploma behaald, nadat hij eerst zijn MBO-IW diploma had gehaald. De laatste jaren op de Dreef heeft hij als unitleider gefunctioneerd.

Soms was het ook wel eens lastig met hem. Hij beschikte over de vast ingebakken eigenschap om koppig te doen wat hij wilde. Vaak wisten we niet waar hij mee bezig was of zelfs niet waar hij was en hij claimde deze ruimte ook. Deze onnavolgbare wispelturigheid leidde vaak tot nieuwe, af en toe niet te verwezenlijken ideeën. Het was dan moeilijk om hem hiervan af te brengen. Hij was in wezen ook introvert. Liet zich als het er op aankwam ook niet echt kennen.

Concluderend: voor de Dreef, voor de jongens en voor ons collega’s is Henk van grote waarde en betekenis geweest. Daarvoor bestaat brede waardering. Henk en ook Gerrie hebben echter omgekeerd de waardering van de Dreef niet altijd ervaren. Met name het door ziekte gedwongen vertrek van Henk van de Dreef is door allerlei redenen minder elegant verlopen dan wellicht nodig was.

Nadat Henk in 1998 ziek geworden is en zijn werkzame periode op de Dreef moest afsluiten, heeft hij deel uitgemaakt van onze fietsploeg en hebben we elke zondagmorgen, ’s zomers en ’s winters, ongeacht de weersomstandigheden, fietstochten gereden. Tevens heeft hij deelgenomen aan de jaarlijkse meerdaagse tochten onder andere in Luxemburg, Duitsland en België. Een enkele keer vlak na weer een ingrijpende kuur tegen de toenemend bedreigende kanker. We hebben hem nooit horen klagen. Ook niet toen het zichtbaar fysiek zwaar voor hem werd.

Nooit één klacht!

Hoe is dat mogelijk?

Dat kan alleen maar als je mentaal bijzonder sterk bent en behept bent met een superhoge pijngrens. Dit vermogen is hem ook zeker goed van pas gekomen bij het verwerken van zijn ziekteproces en verdient ons aller respect.

In 2006 en 2007 hebben we de Ride for the Roses gereden. Een door Lance Armstrong geëntameerde jaarlijkse racefietstour van 100 kilometer. De opbrengst van deze druk bezochte tocht is bestemd voor de KWF Kankerbestrijding. Henk schreef ons in 2007 meteen na deze tocht via de mail het volgende:

“Ik vond het een bijzondere eer om deze tocht met jullie te rijden. Ik kijk er met een goed gevoel op terug. Het was bijzonder en fantastisch om met zulke mensen deze tocht te mogen fietsen. Allen bedankt en tot volgend jaar. Groetjes Henk.”

Het jaar daarop, in augustus 2008, hebben we inderdaad, na 3 dagen toeren door België, deze tocht in Zeeland weer gereden. Henk was merkbaar fysiek minder aan het worden. Of dit alles medisch verantwoord is geweest wisten we niet. Wel wisten we vrijwel zeker dat dit zijn laatste Ride for the Roses zou worden. We kunnen ons herinneren dat er tijdens deze tocht niet veel gesproken werd. We waren allen stil en dat zijn we niet vaak; Henk ook.

Verzonken in eigen gedachten……….

We hebben de laatste fase van Henk ook meegemaakt. In aanvang was het duidelijk dat hij niet accepteerde dat zijn einde naderend was. “Ik steek mijn kop in het zand en hoop op een wonder”, zei hij ons. Hij wilde er niet over praten. Hij wilde ook nog zo veel. Nog op vakantie met Gerrie en kinderen en kleinkinderen. Speelgoed voor de kleinkinderen maken. Storm nog uitlaten in het bos. Misschien nog een stukje fietsen met ons. Ten lange leste accepteerde hij zijn onafwendbare einde wel en kon er ook over praten. “Denken jullie dat er nog iets is na de dood” vroeg hij ons. We hebben opgemerkt dat we dat niet wisten en hem meteen opgedragen een plekje en een racefiets voor ons te reserveren als hem zou blijken dat er toch “iets” is. Ook hebben we veel dankbaarheid bij hem gezien. Vooral dankbaar voor wat Gerrie voor hem betekent heeft. “Mien deerntie”.

Er is op zaterdagavond 23 mei 2009 om tien voor tien een vriend van ons overleden.

De lieve man van Gerrie van den Hof-Dijkgraaf, fantastische vader van Debbie en Laura, Martijn en Aaf.

Top-opa van Lieke en Kristian.

Baasje van Storm.

Vriend van ons.

Dankbaar dat we hem gekend hebben.

Dankbaar dat we zo veel met elkaar gedaan hebben.

Henk is overleden maar hij is niet afgestapt.

Nooit.

Bij elke fietstocht die we vanaf nu maken rijdt hij met ons mee.

Zo snel als hij maar kan.

Voorop.

Pogend ons uit de wind te houden.

Die koppositie geeft hij nooit af.

Hij en alleen hij rijdt op kop.

Altijd.

Hij alleen.

Hijgend fietsen wij achter hem aan.

Nu en dan kijkt hij met een uitdagende lach achterom en roept, niet alleen naar ons maar naar ons allemaal:

“Deurgoan mensen; altiet deurgoan”.

On tour februari 2009

Rabo Swolsetocht 14 februari 2009

Vandaag de Rabo Swolsetocht gereden  van toerclub Swolland gereden (50 kilometer).

Ik had me voorgenomen om de eerste 10 kilometer rustig aan te rijden (in D1) om daarna het tempo te verhogen naar D2 op de rechte stukken en voluit naar D3 op de heuvels en de lastige parkoersen. Dit om enerzijds een goede warming-up te garanderen en anderzijds valpartijen als gevolg van de gladde, harde gladde en bevroren delen op de ondergrond te vermijden die vannacht door de vorst ontstaan waren. Doordat de temperatuur in de loop van de dag boven 0 graden zou komen ging ik ervan uit dat de grond in de loop van de morgen zachter zou worden.

Het rustige rijden in de eerste 10 kilometers lukte goed. Alleen lukt dat nu eenmaal ook veel beter dan in een groep. Tot mijn verbazing kwam ik met deze wijze van fietsen heel goed mee. Het blijkt dat velen gas geven op de rechte stukken maar ik kon velen in geaccidenteerd terrein ook weer makkelijk inhalen. Bovendien hield ik adem over en was aan het eind van de rit nog relatief fit. Dat zal mede veroorzaakt zijn door het geweldige weer van deze uiterst zonnige en prachtige winterdag. Een geweldige tocht!

In totaal heb ik 66 kilometer gereden met een gemiddelde van 20,3 kilometer per uur. De tocht heb ik gemiddeld in D2 gereden (134 hF). 2380 kcal zijn verbruikt. 44% in D3 gereden.

Voorwaar niet gek voor een amateur!

Tochten in januari

PvL en zijn nieuwe knie

Onderhoud ATB

Veldtoertocht Heerde 3 januari 2009

Jon, Herman en Peter hebben de Veldtoertocht Heerde gereden. De 25 kilometer en niet de 40 kilometer in verband met het gegeven dat Herman deze middag zijn vrijwilligersgezicht nog moest laten zien bij het bakkerijmuseum en Jon de middag nog wilde besteden aan het schaatsgebeuren op het Veluwemeer. 

De rit ging over zo langzamerhand zeer bekende gebieden en over een hard bevroren en daardoor snel parcours. De ondergrond leek door de weersomstandigheden getransformeerd van bospad naar betonnen snelweg. Weinig hoogteverschil en weinig single tracks in vergelijking met de toertocht van Oldebroek.

De concurentie van de schaatsbaan was overigens goed merkbaar. Het was aanmerkelijk rustiger dan tijdens de tocht van november 2008.

Wij hebben het overigens piano aan gedaan maar dat is ook wel eens lekker en goed voor de vetverbranding. Mijn gemiddelde hf was 119 (73%). 1416 Kcal zijn geofferd. 

Onderweg bij de pauze Thale en pvl nog ontmoet, die zich beiden als official deze dag uitgesloofd hebben. 

Tijdens de derde helft (bij de cognac op de Kuipersakker) werd geopperd om de 53 kilometer van de Posbank binnenkort te scoren. Aardige uitdaging!

Onderstaand het temperatuurverloop van deze dag: