Desalniettemin hebben Herman, Jon, Peter en PvL de 30 km veldtoertocht gereden.
In aanvang leek het erop dat dit zou moeten plaatsvinden onder arctische weersomstandigheden; echter er liet zich al snel in de vorderende morgen een bleek zonnetje zien. Dit gaf goed zicht op de omgeving. Een ware explosie van fletse herfstkleuren zowel op de grond als aan de bomen. Ontelbare schakeringen van zacht getint geel, oranje, rood en bruin met daar tussendoor nog wat oud en versleten zomergroen, gecombineerd met winters wit. Een El Dorado voor schilders en fotografen en natuurlijk ........ fietsers!
Die goede omstandigheden golden echter niet voor de kwaliteit van de boswegen en paden. Dikke, zuigende blubber! Ondanks het feit dat de gemiddelde snelheid(17,2) aanmerkelijk lager lag dan tijdens de veldrit van vorige week in Heerde (20 km) was mijn gemiddelde hartslag hoger (143 Hf tegen 140 Hf).
In de loop van de rit tuimelde PvL in een bocht met een voorwaartse koprol van zijn fiets. De andere Peter kwam met zijn rechter schouder tegen een boom. De boom is veroordeeld tot scheef staan voor de rest van zijn leven. Beide matadoren kwamen gelukkig met de schrik vrij.
Na de tocht werd er bij Herman koffie met cognac (of andersom) gedronken, de tocht geanalyseerd en zoals gebruikelijk weer machtig leuk geouweneeld en lichtkens en mild op sportief competatief gebied uitgedaagd. Een mooie dag; een dag die geen verliezers kent!
Deze foto stond overigens op internet. Zie ze eens zwoegen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten